Είναι περίεργα τουρνουά τα Γκραν Σλαμ, οι αγώνες είναι πάρα πολλοί και τραβάνε σε μάκρος, οι αθλητές έχουν διακυμάνσεις στην ψυχολογία και την απόδοση τους και είναι εύκολο να χάσεις το μπαλάκι. Ειδικά το τουρνουά της Αυστραλίας που είναι στην αρχή της σεζόν και συνεπάγεται και άπειρο ξενύχτι λόγω της διαφοράς της ώρας κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα.
Έβλεπα χθες το πρωί την Άσλεϊ Μπάρτι να κερδίζει “περίπατο” την αγνώριστη Κις, η οποία έπαιζε κυριολεκτικά σαν υπνωτισμένη και ήταν σαν να έχω deja vu. Και η πλάκα είναι ότι όντως επρόκειτο για deja vu, καθώς η Αυστραλή είχε πετύχει ακριβώς το ίδιο και με τις προηγούμενες αντιπάλους της, να τις αποδιοργανώσει δηλαδή πλήρως και να τις κάνει να παίζουν το χειρότερο παιχνίδι τους. Μόνο η Ανισίμοβα έδειξε ψήγματα του ταλέντου της απέναντι στην Μπάρτι, αλλά και αυτή το έκανε σε δόσεις, θαρρείς και φοβόταν να αφεθεί στο παιχνίδι.
Είναι πολύ ενδιαφέρον λοιπόν αυτό που συμβαίνει με την Μπάρτι, γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις με τίποτα ούτε τι κάνει, ούτε πως το κάνει. Απλά ξαφνικά οι αντίπαλοι της βρίσκονται όντως υπνωτισμένοι και πλήρως ανίκανοι να επιβάλλουν τον ρυθμό τους ή τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού τους (όποια κι αν είναι) στην εκάστοτε αναμέτρηση και πέφτουν σχεδόν αμαχητί! Θαρρείς και είναι πουλιά που υπνωτίζονται και αντί να πετάξουν ψηλά, γίνονται θήραμα για το φίδι.
Η Άσλεϊ Μπάρτι, δεν είναι ούτε ψηλή, ούτε επιβλητική, δεν έχει το πιο δυνατό σερβίς, ούτε εξαπολύει μύδρους με την ρακέτα της. Το μπακχάντ της απέχει από το να χαρακτηριστεί τέλειο, τα ‘drop shot’ της επίσης, ενώ δεν τρομάζει ούτε με την ένταση και τον ρυθμό που επιλέγει να παίξει. Το παιχνίδι της όμως δεν έχει και καμία χτυπητή αδυναμία, ενώ δεν κάνει σχεδόν ποτέ αβίαστο λάθος και έχει μια καταπληκτική αντίληψη του παιχνιδιού και του κορτ που την κάνει σαν βρίσκεται πάντα μισό βήμα μπροστά.
Διαπνέεται από μία εγγενή ευφυία που της επιτρέπει να διαβάζει μισό κλικ πριν την αντίπαλο την εξέλιξη της φάσης και με την ποικιλία των χτυπημάτων της να φαίνεται σαν να την καθοδηγεί σε κάθε φάση. Αν ήταν ποδοσφαιριστής, θα ήταν ακριβώς ο τύπος του σέντερ φορ περιοχής που βάζει 35 γκολ τη σεζόν, χωρίς κανείς να εντυπωσιάζεται και να έχει να θυμάται γκολ για ανθολογία…
Πάμε όμως τώρα μια βδομάδα πίσω, στον 3ο γύρο του τουρνουά. H 19χρονη Κλάρα Τάουσον, αφού είχε αποκλείσει σαν οδοστρωτήρας την πολύ φορμαρισμένη Κονταβάιτ στον 2ο γύρο, ήταν έτοιμη να τελειώσει τη δουλειά και με την Κόλινς, έχοντας ξεπεράσει το μουδιασμένο ξεκίνημα (είχε μείνει πίσω με 4-1 στο πρώτο σετ) προηγούμενη 6-4, 4-2 και έχοντας τον απόλυτο έλεγχο της αναμέτρησης.
Η Ντανιέλ Κόλινς όμως δεν είναι μια τυπική παίκτρια που αφήνει την μοίρα να καθοδηγεί τις τύχες της. Έχοντας μάθει να παίζει δεκάδες παιχνίδια με αφόρητους σωματικούς πόνους και έχοντας φτάσει δύο φορές στο τσακ να εγκαταλείψει την καριέρα της (έχοντας διαγνωστεί με ρευματοειδή αρθρίτιδα το 2018 και χάνοντας σημαντικό έδαφος στην περσινή χρονιά αφού υποβλήθηκε σε επέμβαση για τη θεραπεία της ενδομητρίωσης, έκανε αυτό που ήξερε ανέκαθεν να κάνει καλά.
Έσφιξε τα δόντια και συγκεντρώθηκε αποκλειστικά στις τέσσερεις γραμμές του κορτ. Και αίφνης άρχισε να παίζει το καλύτερο της τένις, κοιτάζοντας μετά από κάθε πόντο στα μάτια την αντίπαλο της. Και ως εκ θαύματος η Τάουσον από οδοστρωτήρας, άρχισε να μοιάζει με πιτσιρίκα από τη Δανία που της κλέψανε το ποδήλατο έξω από το Λύκειο και δεν ξέρει πως να γυρίσει σπίτι…
Η συνέχεια είναι πλέον γνωστή. Η Κόλινς αφού δυσκολεύτηκε και στη φάση των “16” από την Μέρτενς (με την οποία έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά σε στιλ και νοοτροπία), από παιχνίδι σε παιχνίδι εμφανιζόταν και καλύτερη, διαλύοντας τόσο την Κορνέ, όσο και την Σφιόντεκ και δίνοντας σου την εντύπωση ότι τους είχε ήδη λυγίσει το μυαλό, πριν λυγίσουν το σώμα τους από τα καίριας ακρίβειας χτυπήματα της ρακέτας της.
Λένε πως το δις εξαμαρτείν ουκ trader σοφού. Εδώ όμως μιλάμε για το τρεις εξαμαρτείν τουλάχιστον και χωρίς φόβο και πάθος. Γιατί ακριβώς για τους ίδιους λόγους που η Μπάρτι πέρασε αέρα μέχρι τώρα, με τις αντιπάλους της υπνωτισμένες να παραδίδονται χωρίς μάχη, θεωρώ ότι θα πιεστεί αφόρητα από την Κόλινς. Και είμαι τόσο σίγουρος ότι η μάχη θα είναι αδυσώπητη, απλούστατα γιατί η Κόλινς έχει τα μάτια της αλεπούς της ερήμου, ενός ζώου που έχει μάθει να επιβιώνει και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
ΥΓ. Είναι και αυτή η κατάρα των 44 χρόνων χωρίς νικήτρια από την Αυστραλία και η πίεση που συνεπάγεται στους ώμους της Μπάρτι το “πλεονέκτημα” της έδρας. Μιας χώρας βέβαια που είναι δεύτερη πατρίδα και για την Κόλινς, καθώς ο προπονητής και σύντροφος της είναι γέννημα-θρέμμα Αυστραλός και υπήρξε μεγάλος μεγάλο αστέρι του Αussie Rules, ήτοι την Αυστραλιανή εκδοχή του Ράγκμπι που είναι το δημοφιλέστερο άθλημα στη χώρα…
Το παιχνίδι μου
29/01 – 10:30 Μπάρτι – Κόλινς 2 (5.54, Stoiximan)
29/01 – 10:30 Μπάρτι – Κόλινς Κόλινς να κερδίσει σετ (2.25, Stoiximan)