Τα πρωταθλήματα διακόπτονται προσωρινά για τις υποχρεώσεις των Εθνικών ομάδων. Εκείνη της Κύπρου αγωνίζεται εντός έδρας στις 14 Νοεμβρίου με το Λουξεμβούργο, σε συνέχεια του απογοητευτικού ξεκινήματος που έκανε στον 1ο όμιλο της τρίτης κατηγορίας στο Nations League.
Το ποδόσφαιρο της Κύπρου δεν διανύει και τις καλύτερες ημέρες του και αυτό φαίνεται τόσο σε επίπεδο Εθνικής, όσο και σε επίπεδο Συλλόγων. Η πορεία του ΑΠΟΕΛ το 2012 μοιάζει πλέον μακρινή, όπως και η βεβαιότητα για συμμετοχές στους ομίλους των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Την τελευταία διετία η μοναδική ομάδα που κατάφερε να περάσει τις προκριματικές διαδικασίες και να φτάσει μέχρι τους ομίλους είναι η Ομόνοια.
Τι φταίει όμως και το Κυπριακό ποδόσφαιρο σταμάτησε την ανοδική του πορεία, κάνοντας βήματα προς τα κάτω;
Φάκελος Προπονητές
Ο σπουδαίος ΑΠΟΕΛ που κατέκτησε την 1η θέση σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης είχε δομήσει την επιτυχία του πάνω στο πλάνο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος προπονητής κάθισε στον πάγκο του από το 2008 μέχρι το 2013. Από τότε μόνο ο Κρίστιανσεν το 2016/2017 έβγαλε ολόκληρη σεζόν, με τις αλλαγές μέσα στην ίδια ποδοσφαιρική χρονιά να φτάνουν έως και τις πέντε!
Τα ίδια φυσικά ισχύουν και στους άλλους «μεγάλους» της χώρας. Ο Ρόνι Λέβι είναι ο μοναδικός που ξεπέρασε τον έναν χρόνο στον πάγκο της Ανόρθωσης την τελευταία δεκαετία, ενώ στην Ομόνοια κοντεύουμε στους 20 προπονητές στο ίδιο χρονικό διάστημα.
Μόνο τη φετινή σεζόν είχαμε οκτώ απολύσεις προπονητών στην 1η κατηγορία, πριν τη διακοπή του Νοεμβρίου. Και αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο, με πάνω από τις μισές ομάδες να μην τελειώνουν το πρωτάθλημα με τον προπονητή που άρχισε τη σεζόν. O… μακροβιότερος τεχνικός στην κορυφαία κατηγορία του Κυπριακού είναι ο Ντούσαν Κέρκεζ, που κάθεται στον πάγκο της ΑΕΛ από το 2018.
Φάκελος Μεταγραφές
Όταν ο προπονητής ξέρει πως θα κριθεί σε λίγους μόλις μήνες, είναι λογικό να χτίζει ένα ρόστερ που θα του δώσει γρήγορα αποτελέσματα. Παίκτες με εμπειρία, γρήγορες λύσεις από μάνατζερ της Ευρώπης και γέμισμα του ρόστερ με ξένους από κάθε γωνιά του πλανήτη. Και μετά ο επόμενος προπονητής να προσπαθεί να το φέρει στα μέτρα του, με φθηνές μεταγραφές που στόχο έχουν να αποδώσουν άμεσα.
Το καλοκαίρι του 2020, εν μέσω μιας Παγκόσμιας Πανδημίας που πλήττει πέρα από υγειονομικά και οικονομικά τον αθλητισμό, οι ομάδες της πρώτης κατηγορίες έκαναν πάνω από 100 μεταγραφές.
Από το 2014 και μετά, οι πέντε «μεγάλοι» (ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, Ανόρθωση, Απόλλων και ΑΕΛ) έχουν κάνει πάνω από 500 μεταγραφές! Μάλιστα και οι πέντε έχουν ξεπεράσει τον αριθμό των 100 νέων ποδοσφαιριστών την πρόσφατη εξαετία.
Τι σημαίνει αυτό σε μέσους όρους; Πως κάθε χρόνο αλλάζουν σχεδόν 17 ποδοσφαιριστές από το ρόστερ τους. Απίστευτα μεγάλο νούμερο, που αποτελεί τον κανόνα σε κάθε ομάδα, κάθε έτος.
Φάκελος Ξένοι ποδοσφαιριστές
Για τις περισσότερες από 100 φετινές μεταγραφές στην 1η κατηγορία το γράψαμε στην παραπάνω παράγραφο. Από αυτές το ποσοστό Κυπρίων ποδοσφαιριστών ήταν κάτω από το 30%!
Αυτή τη στιγμή στο 30μελες ρόστερ της Πάφου οι 26 ποδοσφαιριστές δεν είναι Κύπριοι. Στους 25 οι ξένοι στον Ερμή και στους 24 στον ΑΠΟΕΛ. Ο Εθνικός Αχνας και η Καρμιώτισσα έχουν τους λιγότερους. Όπου λιγότερους, βάλτε τρεις παραπάνω από μια ενδεκάδα, δηλαδή 14!
Στην πρεμιέρα του φετινού πρωταθλήματος βρέθηκε ομάδα (Πάφος) με μόλις έναν Κύπριο στην ενδεκάδα της, ενώ η πλειοψηφία των ενδεκάδων κατά 50% είχαν ξένους ποδοσφαιριστές.
Συμπέρασμα
Η θέση του προπονητή έχει γίνει μια εργασία με σύντομη ημερομηνία λήξης στη χώρα, με αποτέλεσμα ο κάθε τεχνικός που αναλαμβάνει έναν σύλλογο να γνωρίζει πως θα κριθεί εντός μικρού χρονικού διαστήματος. Είναι λογικό ο προγραμματισμός, το μακροπρόθεσμο πλάνο, η εκμετάλλευση των ακαδημιών και η ανάδειξη ποδοσφαιριστών να μην αποτελούν πρώτη προταιρεότητα, όταν ξέρεις ότι ένα μικρό σερί κακών αποτελεσμάτων θα σε οδηγήσει στην απόλυση.
Σε ένα ποδόσφαιρο που δεν προσέχει το εγχώριο στοιχείο του, δεν αφήνει τους προπονητές να δουλέψουν και προχωρά με μανία σε μεταγραφές και αλλαγές στους πάγκους, είναι λογικό να μην υπάρχει πρόσφορο έδαφος ούτε να αναδειχθούν νέα ταλέντα, ούτε να δομηθούν ομάδες που θα κάνουν το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη. Με τις συνέπειες όλου αυτού, φυσικά, να επεκτείνονται και στην εικόνα της Εθνικής ομάδας.